Marc Colpaert
Marc Colpaert (°1945) studeerde Germaanse filologie in Leuven, Keulen en Bonn. Hij groeide op in katholiek Vlaanderen en kwam al vroeg in aanraking met andere christelijke strekkingen, wat hem van jongs af benieuwd maakte naar andere zienswijzen en geloofsbelevingen – en oecumene…
In de jaren 1980 was hij journalist voor het tijdschrift Wereldwijd (nu MO*), wat hem onder meer naar postkoloniaal Pakistan, Afghanistan, Myanmar en Thailand leidde. Het bracht hem in aanraking met onder meer de islam en het boeddhisme.
In 1993 richtte hij de Voortgezette Opleiding Intercultureel Management (CIMIC) op aan de KHM Mechelen (nu Thomas More), een opleiding en expertisecentrum rond interculturaliteit. De opleiding werd stopgezet in 2018, maar via de vzw CIMIC wordt het werk verdergezet, met een website, nieuwsbrief, lezingen en conferenties met en over sprekers en auteurs uit binnen- en buitenland. Marc zet zich binnen CIMIC in voor een nieuwe ‘wij’-cultuur.
Marc heeft een bibliotheek vol boeken uit zowat alle culturen en blijft waarde en wijsheid vinden in de oude bronteksten. Daarvan deelt hij er enkele in het gesprek.
Als ambassadeur van Grootouders voor het klimaat blijft Marc zich inzetten voor een betere wereld voor de toekomstige generaties. Hij deelt in dat kader vanuit zijn kennis en ervaring wat er nodig is voor meer verbondenheid en bewustzijn.
Marc schreef het boek ‘Tot waar de beide zeeën samenkomen. Verbeelding, een sleutel tot intercultureel opvoeden.’ (2007). In 2016 werd hij bekroond voor ‘Uit liefde voor de islam’, een vertaling van de visie van Paolo Dall’Oglio S.J. over interreligieuze dialoog in Syrië. In 2016 vertaalde hij Alois M. Haas’ ‘Meister Eckhart, op zoek naar de goddelijke essentie’. In 2019 verscheen ‘Soefisme, een kennismaking’ , een vertaling van werk van William Chittick. In 2022 vertaalde hij van diezelfde auteur ‘Heilige Verbeelding, Ibn al-‘Arabi over religieuze diversiteit’. Samen met cineast Laurent Van Lancker maakte hij in 2013 een interactief webproject Diwans.org over de relatie tussen Goethe en de Perzische dichter Hafiz.
“Laat het woord geloof vallen. Waarop vertrouw ik? Wat kan ik vertrouwen? Kan ik jou vertrouwen? Kan ik het leven vertrouwen? Kan ik mezelf vertrouwen? Dan kom je al heel dicht bij religiositeit.”
“De manier waarop we leven is altijd doordrongen van een ideologie, een visie, overtuiging of geloof. En God is een begrip dat door ons wordt ingevuld. En dat is goed. Er moet alleen altijd ruimte zijn en tijd om dat weer los te laten of te verruimen. Hoofdzaak is dat het ons vrijmaakt.”
