Logo Mag het nog?

Hamza Saidi

Hamza Saïdi is leerkracht islamitische godsdienst in het secundair onderwijs. Hamza is geboren en getogen in Sint-Niklaas en droomde eigenlijk van een carrière als kinesist. Na een inspirerende reis naar Mekka besloot hij om leraar Islamitische godsdienst te worden. Hij zag dit zag als een manier om jongeren te helpen met hun identiteits- en sociale vraagstukken. Hij streeft er in zijn rol als leerkracht naar om jongeren te inspireren, te begeleiden en een rolmodel voor hen te zijn. Hij fungeert bovendien als brugfiguur tussen de school, ouders en andere instanties. Zo wil hij bijdragen aan een goede samenwerking en echt een positieve impact hebben op de ontwikkeling van zijn leerlingen. 

Naast het lesgeven, geniet hij ervan om zijn zoon en dochter te zien opgroeien en vooral veel tijd met hen door te brengen. Hij behaalde zijn masterdiploma terwijl hij twee keer vader werd, iets waar hij best trots op is. Dat diploma heeft hem niet alleen academisch verrijkt, maar ook zijn visie op de islam verbreed. Hij leerde vanuit een breed perspectief te kijken naar religieuze en maatschappelijke vraagstukken.

Als leerkracht streeft Hamza naar een interactieve en leerlinggerichte aanpak. Tijden veranderen en dus mag ook de manier van lesgeven mee evolueren.  IT is één van zijn passies en die gebruikt hij dan ook: met digitale tools vergroot hij de actieve betrokkenheid van zijn leerlingen. 

Hij streeft ernaar zich te blijven ontwikkelen, als leerkracht en als persoon, en is vastberaden om bij te dragen aan maatschappelijke uitdagingen zoals gelijkheid tussen mannen en vrouwen, het bestrijden van racisme en het bevorderen van een positief beeld van de hedendaagse islam. Dat is de kern van wat hij wil uitdragen in zijn leven en werk.

Ik heb 9/11 meegemaakt als de enige Marokkaanse jongen binnen de school. Toen werd mij opeens van alles verweten. Als zestienjarige, midden in de puberteit, had ik niet de tools om mij te verdedigen.” 

“De maatschappij is gebouwd op vooroordelen. Er worden ook geen oprechte toenaderingen gedaan. Los van wat je geloofsovertuiging is. Er moeten meer safe spaces zijn waarbij mensen elkaar in alle veiligheid en sereniteit kunnen ontmoeten.”